gymblog

انواع زخم فشاری
زخم بستر بر اساس عمق و شدت به 4 مرحله تقسیم می شود:
مرحله 1: پوست قرمز و حساس به لمس است. ممکن است خارش داشته باشد.
مرحله 2: زخم یا تاول باز و دردناکی وجود دارد که با تغییر رنگ پوست اطراف آن همراه است.
مرحله 3: ظاهر زخم به دلیل آسیب به بافت زیرین پوست شبیه دهانه آتشفشان است.
مرحله 4: آسیب شدید پوست و بافت، احتمالاً مرتبط با عفونت. ماهیچه ها، استخوان ها و تاندون ها قابل مشاهده هستند.
زخم های فشار عمیق
زخم بسترو درمان زخم بستر عمیق در منزل عمیق مرحله 4 است و شامل آسیب به بافت زیر جلدی مانند ماهیچه، استخوان و تاندون می شود. این آسیب ها معمولاً در مناطقی از بدن که استخوان ها نزدیک به سطح پوست هستند مانند ستون فقرات، ستون فقرات، پشت پاها و مهره های کمری رخ می دهد.
درمان زخم بستر عمیق
درمان زخم بستر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کاهش فشار روی ناحیه زخم: این کار با تغییر مرتب وضعیت بیمار، استفاده از تشک زخمی و بالش در رختخواب و استفاده از وسایل کمک حرکتی انجام می شود.
تمیز کردن و پانسمان زخم: این کار برای جلوگیری از عفونت و التیام زخم ضروری است.
درمان عفونت: اگر زخم عفونی شده باشد باید با آنتی بیوتیک درمان شود.
تغذیه مناسب: تغذیه مناسب برای بهبود زخم و پیشگیری از عفونت ضروری است
عمل جراحی
در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن بافت مرده و عفونی باشد.
پیشگیری از ضرر
بهترین راه برای پیشگیری از زخم بستر، کاهش فشار روی پوست است. این کار با تغییر مرتب وضعیت بیمار، استفاده از تشک و بالش و استفاده از محافظ های حرکتی انجام می شود.
سایر اقدامات برای جلوگیری از زخم بستر عبارتند از:
تغذیه خوب: تغذیه خوب برای بهبود زخم و پیشگیری از عفونت ضروری است.
مراقبت از پوست: پوست را تمیز و خشک نگه دارید و از پوشیدن لباس های تنگ و ناراحت خودداری کنید.
ورزش منظم: ورزش منظم باعث بهبود گردش خون و کاهش وزن می شود.
اختلالات خواب
افتادگی می تواند منجر به عوارض جدی مانند عفونت، سلولیت، پوکی استخوان و مرگ ش

گوش انسان از سه بخش اصلی تشکیل شده است:

گوش خارجی

گوش خارجی از لاله گوش، مجرای گوش و غشای تمپان تشکیل شده است. لاله گوش امواج صوتی را جمع آوری کرده و به داخل کانال گوش هدایت می کند. مجرای گوش امواج صوتی را به پرده گوش می رساند. پرده گوش یک غشای نازک است که ارتعاشات امواج صوتی را به گوش میانی منتقل می کند.

گوش میانی از نظر ویزیت متخصص گوش و حلق و بینی در منزل به چند قسمت تقسیم میشود

گوش میانی از سه استخوان تشکیل شده است: مَلئوس، سندان و رکاب. این استخوان ها لرزش پرده گوش را تقویت کرده و به گوش داخلی منتقل می کنند.

گوش داخلی

گوش داخلی از حلزون گوش، کانال نیم دایره ای و عصب شنوایی تشکیل شده است. حلزون گوش عضو کوچکی است که حاوی سلول های مویی است. این سلول ها ارتعاشات امواج صوتی را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند. این سیگنال های الکتریکی از طریق عصب شنوایی به مغز منتقل می شود و مغز آنها را به عنوان صدا تفسیر می کند.
علاوه بر این سه ویژگی اصلی، گوش دارای بسیاری از ویژگی های دیگر است، از جمله:
غضروف گوش: غضروف گوش به شکل دهی و حمایت از گوش کمک می کند.
اعصاب گوش: اعصاب گوش سیگنال های الکتریکی را از گوش به مغز منتقل می کنند.
رگ های خونی در گوش: رگ های خونی در گوش به خون رسانی به گوش کمک می کنند.
غدد گوش: غدد گوش ترشحات خاصی تولید می کنند که به محافظت از گوش کمک می کند.
گوش عضوی پیچیده است که نقش مهمی در شنوایی و تعادل دارد

افتیکو یک محصول پزشکی است که برای پاکسازی روده ها و درمان مشکلات گوارشی مانند یبوست، اسهال و کولیت استفاده می شود. این محصول حاوی نمک و آب است که باعث تحریک روده ها و دفع مدفوع می شود.

افتیکو به دو صورت پودر و محلول آماده موجود است. پودر افتیکو را می توان با آب یا شیر مخلوط کرد و محلول آماده افتیکو را می توان مستقیماً از بطری استفاده کرد.

روش استفاده از افتیکو برای. تنقیه برای یبوست به شرح زیر است:

• پودر افتیکو: یک قاشق غذاخوری پودر افتیکو را با یک لیوان آب یا شیر مخلوط کنید و خوب هم بزنید تا پودر حل شود. محلول را به آرامی بنوشید.
• محلول آماده افتیکو: یک بطری محلول آماده افتیکو را به آرامی داخل مقعد خود فرو کنید. محلول را به آرامی وارد کنید. زمانی که احساس کردید که دیگر نمی توانید محلول بیشتری را تحمل کنید، محلول را خارج کنید.

افتیکو معمولاً عوارض جانبی خاصی ندارد. با این حال، در برخی موارد ممکن است باعث موارد زیر شود:

• اسهال
• حالت تهوع
• استفراغ
• درد شکم
• سوزش مقعد

اگر هر یک از این علائم را پس از استفاده از افتیکو تجربه کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

افتیکو یک محصول پزشکی است که باید طبق دستورالعمل استفاده شود. استفاده بیش از حد از افتیکو می تواند خطرناک باشد

اورولوژیست متخصص کلیه و ویزیت متخصص اورولوژی در منزل و مجاری ادراری است. این متخصص در تشخیص و درمان بیماری های دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی مردانه تخصص دارد. دستگاه ادراری شامل کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار است. دستگاه تناسلی مرد شامل بیضه ها، اپیدیدیم، کیسه بیضه، بیضه، بیضه و پروستات است.
برخی از شایع ترین شرایطی که توسط متخصص اورولوژی درمان می شوند عبارتند از:
عفونت های دستگاه ادراری (UTIs)
سنگ در کلیه ها
سرطان کلیه
سرطان مثانه
سرطان پروستات
هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH)
بی اختیاری ادرار
اختلال در نعوظ
ناباروری مردانه
علاوه بر این، متخصص اورولوژی می تواند سایر مشکلات مربوط به دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی مردان را درمان کند، از جمله:
درد یا سوزش هنگام ادرار کردن
تکرر ادرار
خون در ادرار
درد در لگن یا پهلو
تورم یا درد در بیضه ها
رد آلت تناسلی
ضعف جنسی
در صورت بروز علائم زیر باید با اورولوژیست مشورت کنید:
درد یا سوزش هنگام دوخت
تکرر ادرار
خون در ادرار
درد در لگن یا پهلو.
تورم یا درد در بیضه ها
ترشح از آلت تناسلی
اختلال عملکرد جنسی
در برخی موارد، پزشک خانواده ممکن است شما را به یک متخصص اورولوژی ارجاع دهد.

پلورال افیوژن تجمع مایع در فضای پلور است. فضای پلور فضای بین دو لایه پلور است که ریه ها را احاطه کرده است. این مایع به تسهیل حرکت ریه ها کمک می کند.
علل پلورال افیوژن
پلورال افیوژن می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:
عفونت، مانند ذات الریه، عفونت ریه، ذات الریه، یا عفونت های ناشی از ویروس ها، باکتری ها یا قارچ ها
بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید
بیماری های قلبی مانند نارسایی قلبی
بیماری های کبدی، مانند هپاتیت یا سیروز
سرطان هایی مانند سرطان ریه، سرطان سینه و سرطان تخمدان
زخم هایی مانند زخم های ناشی از ضربه یا جراحی
عوارض جانبی داروها، مانند شیمی درمانی یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
علائم پلورال افیوژن که با ویزیت متخصص ریه در منزل مشخص میشود.
علائم پلورال افیوژن می تواند خفیف یا شدید باشد و به تدریج یا سریع ظاهر شود. علائم شایع پلورال افیوژن عبارتند از:
استراحت کنید
درد قفسه سینه
سرفه
کاهش وزن
نابینا است
تشخیص پلورال افیوژن
برای تشخیص پلورال افیوژن، پزشک معاینه بالینی انجام می دهد و آزمایشات زیر را تجویز می کند:
اشعه ایکس از قفسه سینه
سی تی توراسیک
سونوگرافی قفسه سینه
توموگرافی کامپیوتری (CT) و کنترل اولتراسوند
آزمایش خون
مدیریت پلورال افیوژن
درمان پلورال افیوژن به علت آن بستگی دارد.
اگر ناشی از عفونت باشد، با آنتی بیوتیک یا آنتی بیوتیک درمان می شود.
اگر ناشی از یک بیماری خود ایمنی باشد، درمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی انجام می شود.
اگر ناشی از بیماری قلبی باشد، درمان با داروی قلب انجام می شود.
اگر علت بیماری کبدی باشد، درمان با داروهایی انجام می شود که پیشرفت بیماری را متوقف می کند.
اگر ناشی از سرطان باشد، با جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی درمان می شود.
اگر علت تروما باشد، درمان با جراحی یا داروهای مسکن انجام می شود.
اگر ناشی از عوارض جانبی داروها باشد، بهتر است مصرف داروهای سخت را قطع کنید.
در برخی موارد، تخلیه مایع جنب ممکن است ضروری باشد. این کار با یک سوزن یا لوله انجام می شود.
پیشگیری از پلورال افیوژن
با رعایت نکات زیر می توان از پلورال افیوژن جلوگیری کرد:
از واکسیناسیون علیه بیماری های تنفسی مانند ذات الریه غافل نشوید.
اگر بیماری خودایمنی دارید، به طور منظم تحت درمان قرار بگیرید.
مراقب سلامت قلب و کبد خود باشید.
اگر در معرض خطر ابتلا به سرطان هستید، با پزشک خود در مورد راه های پیشگیری از سرطان صحبت کنید.
از مصرف داروهایی که خطر پلورال افیوژن را افزایش می دهند خودداری کنید
اگر علائم پلورال افیوژن دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید.